Dana Winner - Goodbye Father

Op 7 augustus 2020 zou mijn vader 72 jaar zijn geworden was hij niet gestorven op 30 oktober 2012. Op 7 augustus 2012 vierde hij zijn 64e verjaardag en het viel me toen op dat hij er extra van genoot omringd te zijn door zijn gezin maar ook zijn familie, diegenen die er toen bij waren. Later dacht ik hij moet iets gevoeld hebben. Hij was niet zo’n prater als ik, maakte wel net zoveel herrie. Hij klaagde op het feestje van onze zoon Björn op 27 augustus dat hij pijn had in zijn rechter schouder, dat ie maar eens naar de dokter moest gaan. Er zat een bult, maar hij had de hele tuin verbouwd en zijn villa helemaal opgeknapt dus eigenlijk wel verklaarbare pijn. Het bleek zeer agressieve kanker en twee maanden later blies hij zijn laatste adem uit in het ziekenhuis in Geldrop. Ik besteed nooit niet veel aandacht aan zijn sterfdag, natuurlijk herdenk ik hem ieder jaar in gedachten, dit jaar wil ik het delen. Aangezien ikzelf nu meer dan anderhalf jaar met kanker heb gedeald heb ik vaak aan hem moeten denken. Hoe kansloos was hij of heeft ie nooit signalen willen of kunnen waarnemen. Ik heb 15 jaar met hem samengewerkt in de bouw met veel plezier maar ook veel geruzie maar dat hoort erbij in een familiebedrijf samen met broer Ferry. Nadat ik stopte door mijn ziekte in 2006 had mijn vader er niet veel zin meer in en genoot van zijn leven thuis. Nog een paar bouwen aangenomen maar hij was er wel klaar mee. Vanaf 2009 was ie meer thuis dan op het werk, in ieder geval nog 3 jaren kunnen genieten van zijn oude dag. Het leven is onvoorspelbaar, neem het ervan zolang het kan. Pa, op jou ☕️ Op zijn begrafenis wilde hij liedjes van Dana Winner gespeeld hebben. Ikzelf ben pas 3 jaar later op een totaal toevallige wijze fan geworden van Dana....misschien zit het in de genen....

On August 7, 2020, my father would have turned 72 had he not died on October 30, 2012. On August 7, 2012, he celebrated his 64th birthday and I noticed that he enjoyed being surrounded by his family, as well as being to be family. who were there then. Later I thought he must have felt something. He wasn't much of a talker like me, but he was just as loud. He complained on August 27 at our son Björn's party that he had pain in his right shoulder, that he had to go to the doctor. There was a bump, but he had renovated the entire garden and completely refurbished his villa, so actually explicable pain. It turned out to be a very aggressive cancer and two months later he breathed his last in the hospital in Geldrop. I never pay much attention to his death, of course I remember him every year in my mind, this year I want to share it. Having been dealing with cancer myself for over a year and a half, I often thought of him. How hopeless was he or is he never willing or able to perceive signals. I worked with him in construction for 15 years with great pleasure but also many arguments, but that is part of a family business together with brother Ferry. After I quit in 2006 due to my illness, my father didn't feel like it anymore and enjoyed his life at home. Accepted a few more buildings, but he was done. From 2009 he was more at home than at work, at least another 3 years to enjoy his old age. Life is unpredictable, take it while you can. Daddy, on you ☕️ At his funeral, he wanted Dana Winner songs to be played. I myself only became a fan of Dana in a totally coincidental way 3 years later ... maybe it's in the genes ...